söylemek istediğim onca şey yitip gider seyir esnasında. günlerim geçiyor, bir birine benzer gibi görünüp nice minik kayda değer ayrıntıyı hayatımın yüksek debisiyle alüvyonlarında biriktirerek... her birinize söylemek istediklerim var vazgeçip durduğum. aklımdasınız ama az ama çok, ama endişeli ama neşeli. kalabalık değil içim; azsınız, özenle tek tek seçtim hepinizi koydum yerli yerine. şimdi durup öylece seyreyliyorum yorgun seyir vakitleri, kelimeler, düşünceler, düşler biriktiriyorum, giderilmeyecek özlemlerin bağrında...
yalnızlığımın hüznüne ayak direyen inatçı kararlılığım ile bir başıma burun dikine sürüyorum izlerimi, tırnaklarımın içi doluyor aşıntı taneleriyle, umut patikaları bırakıyorum ardımda yolunu kaybetmiş masal kahramanları çakıl taşları ile yollarını bulsun diye...
hiç bir bağım yokmuş gibi ilerliyorum zamanda, ne seviştiklerim ne savaştıklarım, bir başınalığın kimi zaman acınası gururu ile dümdüzlükte. sadeliğin sonsuzluğu ile arınıyorum mutsuzluklarımdan, durulanıyor söylemek istediklerim bir beyazlık kaplıyor kelamlarımı, kafi geliyor sedasızlık karmaşık seyrimde iletiyorum varlığınıza kuru selamlarımı!
